*

Nasıl derim sana.. Belki bir anda. Hiç beklemediğin bir zaman da. Ne desem anlatabilirim ki, hangi kelime anlatabilir içimde ki seni sana. Bu kadar çok severken seni, nefes bile almadan severken... Nefes bile almadan. 
Nasıl da kabul etmekten kaçtım seni, nasılda görmezden gelmeye çalıştım. İlk karşılaşmamızda anlamıştım kaderim olduğunu.. Yüreğime yazıldığını. Aşkı çok uzaklarda ararken sende bulacağımı. Ah nasıl üstünü örttüm seni sevmelerimin. Şimdi çığ olup yıkıldı üstüme. Kaçmaya çalıştıkça senden başka çıkışı yok bu yolun. Geç oldu belki fark etmem şaka gibi oldu ama çok ağır oldu...
İki kelime nasıl anlatabilir sana olan hislerimi. Bu aşk.. Bu aşkı nasıl sığdırırım iki kelimeye. Sığdıramam. Hiç bir kelime yaşadığım duyguyu anlatamaz. Yapamam. Anlatsa bile ben yapamam. Seviyorum kelimesi nasıl da silik, üvey kalır duygularımın yanında. Hep öksüz kalır seni sevmelerim. Hep eksik kalırım sende. Hep eksik kalıcaksın bende. 
Ben en çok korktuğum yerdeyim. Aşk'tayım. Sen'deyim. İmkansız olduğunu bile bile. 

Onca yıl herkesten kaçarsın ve biri gelir tüm kapıları hiç düşünmeden sonuna kadar açarsın… Tüm kurallar, mesafeler ansızın yok olur. Buldum sanır kapılırsın büyüsüne. Hayat cuk edip yerine oturur, her şey öylesine yolundadır ki daha önce böyle hissetmemişsindir. O günlerde düşünmezsin hayatına aldığın birini kaybetmeyi de göze alman gerektiğini. Tozpembe gelir her şey saf âşıklar gibi gezersin el ele, yanındayken kalbinin atışlarını duymasından korkarsın, o varken vaktin nasıl geçtiğini unutur, deli cesaretiyle göze alamadığın şeyleri bir bakmışsın yapmışsın, ilklerini yaşarsın masumca, ürkekçe… Yazarsın kitaplara, defterlere için içine sığmaz çünkü ağzın kulaklarında… İlk öpüş unutulmaz olur günler, aylar, yıllar geçse de unutulmaz. İlkin olur o sonun olmasını istediğin… Alışmışken bağlanmışken işte tam o sırada anlarsın yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu. Belki de korktuğun şey bağlanmaktır aslında. Sevmediğini düşünmeye başlar yavaş yavaş koparsın ondan bazı şeylerin bitme vakti gelmiştir. Yüzüne bakmaya korkarak gidersin, için acıyarak, canın deliler gibi yanarken bitirirsin. ‘Kendine iyi bak’lar dökülür dudaklardan. Her şeyin olan bir an da hiçbir şeyin olur. Ve geride kalan bir avuç anı unutulmaya yüz tutan… Günün birinde hiçbir şeyin gibi olmamış gibi geçecek yanından bir selamı bile çok görerek… Hiçbir şey yaşamadığın biri gibi acıtarak usul usul geçip gidecek. O açtığın kapıları kapatmakla kalmayıp üzerine kilit vuracaksın!

*

Yaşamak cesaret ister !

Cesaret ister hayat.

Aşk cesaret ister !

Aslında hislerini rahatça, korkmadan söylemeli insan. Sevdiğini fark ettiği an söylemeli ! Saklamamalı, Sevmenin, aşık olmanın utanılacak bir yani yoktur. Birini seviyorsanız zamana bırakma saçmalığını bırakın ve gidip ona onu sevdiğini söyleyin. Yarın her şey için çok geç olabilir. Ne kaybedeceksiniz ? Neler kazanacaksınız? Sizi istememesinden mi korkuyorsunuz ? İşte tam da bu yüzden hemen söyleyin eğer size karşı bir şey hissetmiyorsa, sizi sevmiyorsa bunu öğrenmiş olursunuz, onunla ilgili hayaller kurmayı kesersiniz . Ona tam anlamıyla kendinizi kaptırmamışken boş umutlardan vazgeçersiniz. Evet tabi ki bu sizi üzecektir. Ama emin olun bu onu bekleyerek geçireceğiniz zamanlardan daha az üzecektir sizi.

Hala ne bekliyorsunuz hadi gidin ve ona onu sevdiğinizi söyleyin. Sizden hoşlanmadığını söylerse, Siktir edin. "Hiç bir şey sizden önemli değil." Kafama esti söyledim dersiniz. Hiç bir şey kaybetmiş olmazsınız. Beklemek sizi sadece boşuna umutlandırıp yoracaktır. Şimdi yarın ne olacağını düşünmeyin. Derin bir nefes alın, Cesaretinizi toplayın ve anı yaşayın !

Hayat hiç bu kadar güzel görünmemişti gözüme… Hiç bu kadar açık değildi gökyüzü ya da fark edemedim parçalı bulutlardan belki de gerçekten karanlıktı kim bilir. Bir anda gelenler nasıl bu denli değiştirir bir insanı. Hiç beklemeden hayatına girenler, hesapta olmayanlar mı getirirmiş yoksa mutluluğu? Güneş nasıl da parlıyor şimdi… Ansızın göz kırpıyor gibi geliyor bazen. Yüzümüzde oluşan gülümsemenin sebebi oluyor. :) Hayallerim o kadar uzakta değilmiş. Hiç bu kadar denge de durmamıştı hayat. Kıymetini bilmek gerekir bir şeylerin, sahiplenebilmek birilerini, sana değer verenlerin yanında olmak, seni gülümsetenlerin yanında doyasıya gülmek… Ve o sahiplendiğin birinin; gözlerinin içine bakıp ‘Seni seviyorum’ demesi midende bir şeylerin kıpraşmasına neden oluyorsa, gözlerinde kayboluyorsan, yanında kalbinin atışlarını hissedebiliyorsan sıkıca sarıl ve yaşayabileceğin her şeyi onunla yaşa!

*

 Duvarlarımız vardı bizim. Kimi zaman bu duvarları sıradan onca kişi için yıkarken birbirimizi hiç içeri alamadık. Ne sen tam anlamıyla benim hayatımda bir yer alabildin ne de ben senin... Duvarların vardı senin ve ben bu duvarları hiç geçemedim. Hep merak ederdim; ne yediğini ne içtiğini, kimlerle gezdiğini, aileni, arkadaşlarını, konuşmalarını, gülmelerini, neleri sevip neleri sevmediğini, espri anlayışını, neden kimseyle çıkmadığını, seninle ilgili her şeyi merak ederdim. Koca bir boşluk olup kaldı içimde meraklarım. Duvarların vardı senin ve ben onları hiç aşamadım. Ve sen de bu yüzden duvarlarımdan hiç bir zaman içeri giremedin. Hiç biz olamadık , hiç arkadaş olamadık, sevgili hiç olamadık. Ve biz birbirimizi kaybetmeyi hiç göze alamadık. Biz birbirimizin hayatına giremeyen çıkmayı da beceremeyen iki kişiyiz sadece.